1.000 złotych 1945 - WZÓR - A. 1234567 - PMG 65 EPQ Wariant wzoru oznaczony serią A. i numeracją kolejną. Ukośny czerwony nadruk 'WZÓR' zamknięty w podwójnych liniach.  Banknot opatrzony certyfikatem PMG z oceną PMG 65 EPQ. Pięknie zachowany banknot z drugą najwyższą oceną w rejestrze PMG. Naturalny. Rzadszy i poszukiwany wzór, chętnie włączany do zbiorów banknotów obiegowych ze względu na niską dostępność wersji obiegowej w atrakcyjnym stanie zachowania.  W 1944 roku ziemie polskie znalazły się w strefie wpływów radzieckich. W 1944 roku, po wyparciu wojsk niemieckich za Wisłę przystąpiono do organizacji nowego systemu pieniężnego. W warunkach trwającej jeszcze wojny powrót z Londynu Banku Polskiego był niemożliwy, a władze komunistyczne nie zgadzały się na utrzymanie działalności Banku Emisyjnego w Polsce. Pod koniec sierpnia powołano Centralną Kasę Skarbową, która emitowała papierowe złote z datą emisji 1944. Kurs złotego zrównano z kursem rubla. W połowie stycznia 1945 roku powstał Narodowy Bank Polski, który przejął obowiązki banku centralnego. Przy wymianie złotych Banku Emisyjnego w Polsce na złote NBP pozwolono wymienić w stosunku 1:1 kwotę 500 złotych na każdą osobę pełnoletnią. W celu przywrócenia w kraju równowagi rynkowej pomiędzy obiegiem pieniężnym, płacami i cenami konieczne było przeprowadzenie drugiej reformy pieniężnej. Potrzebę jej przeprowadzenia zaczęto rozpatrywać w 1947 roku. Przystąpiono wówczas do przygotowania nowych znaków pieniężnych w postaci monet i banknotów, które miały zostać wprowadzone do obiegu. Reforma pieniężna została wprowadzona przez Sejm ustawą z 28 października 1950 roku. Wówczas wprowadzono nową jednostkę monetarną o parytecie 1 złoty = 0,222168 grama czystego złota. Odniesienie wartości polskiej waluty w stosunku do wartości złota miało charakter czysto teoretyczny, gdyż reforma z 1950 roku zerwała z tradycją pieniądza mającego pokrycie w kruszcu. Ustalony w 1950 roku parytet polskiej waluty przetrwał formalnie do 1982 roku, gdy został uchylony. W ustawie zapisano, że między 30 października a 8 listopada 1950 roku nastąpi wymiana wszystkich znajdujących się w obiegu powojennych banknotów na nowe z datą 1 lipca 1948 roku. Dotychczasowe pieniądze przestawały być prawnym środkiem płatniczym z dniem 29 października 1950 roku. Wymiana pieniędzy z 1950 roku nie miała ograniczeń co do wysokości kwoty, lecz obowiązywał bardzo krótki czas na jej dokonanie. Nastąpiło to w relacji 100 starych złotych na 1 nowy złoty. W 1950 roku ceny i płace zostały przeliczone po kursie 100:3. Wprowadzenie takiego stosunku starego do nowego złotego przy wymianie spowodowało znaczny spadek realnej wartości pieniądza posiadanego przez ludność. Przeprowadzenie reformy systemu pieniężnego w 1950 roku miało w założeniu zapobiec inflacji i podnieść wartość nabywczą złotego. Reference: Miłczak 120Wc
Grade: PMG 65 EPQ 2-ga nota